Είναι, επί χρόνια, συνεχής η συζήτηση, το αίτημα της κοινωνίας της πόλης της Άμφισσας για την συντήρηση και έκθεση σε κατάλληλο χώρο, με τον κατάλληλο εξοπλισμό, των Ανθιβόλων Παπαλουκά. Δυστυχώς, δεν έχουμε ουσιαστικά βήματα από τις Αυτοδιοικητικές Αρχές και το Υπουργείο Πολιτισμού.
Η Χάρμαινα και τα Ανθίβολα είναι εμβληματικά στοιχεία της πόλης της Άμφισσας, μέρος της πολιτισμικής της ταυτότητας και παρακαταθήκης.
Επί αντιδημαρχίας Κώστα Δασκαλόπουλου, συντηρήθηκαν με την επίβλεψη και επιμέλεια του Βυζαντινού Μουσείου τρία ανθίβολα.
Από τότε, κανείς δεν σήκωσε το τηλέφωνο να επικοινωνήσει με την Σχολή Καλών Τεχνών και την Εθνική Πινακοθήκη, ώστε από έμπειρο προσωπικό συντηρητών και ιστορικών της Τέχνης να γίνει αποτίμηση για τις ανάγκες προστασίας και τις απαιτούμενες εργασίες για όσα ανθίβολα το χρειάζονται. Δηλαδή σήμερα δεν γνωρίζουμε, με την τεκμηρίωση των ειδικών, ποιες οι ανάγκες για παρεμβάσεις προστασίας και το κόστος αυτών.
Η Περιφέρεια Στερεάς, το Υπουργείο Πολιτισμού, έστω ότι έχουν μια δεδομένη στιγμή, χρηματοδοτικά προγράμματα για τον Πολιτισμό, τις Τέχνες, την προστασία και ανάδειξη έργων και μνημείων. Αν συνεχίσουν οι αρμόδιες αρχές να μην ασχολούνται με επιμέλεια για το θέμα της τύχης των Ανθιβόλων, ακόμη και με πρόγραμμα σε εξέλιξη δεν θα έχουμε «τεχνικό δελτίο», δηλαδή ποιο το έργο προστασίας, συντήρησης και το κόστος αυτού.
Εναλλακτικά, ο Δήμος ή και το Δίκτυο Δελφών, θα μπορούσαν να ζητήσουν την συνδρομή της Σχολής Καλών Τεχνών, της Εθνικής Πινακοθήκης, του Βυζαντινού Μουσείου για την αξιολόγηση του υλικού και την εκκίνηση συνεργασίας για συντήρηση των έργων, ακόμη και μακάρι, και για την έκθεση τους σε μεγαλύτερους από τους δικούς μας τόπους.
Αυτή η εκκρεμότητα πρέπει να λήξει το 2024. Να θέσουμε, ως πολίτες, στόχο προγραμματικό για το Δήμο και το Δίκτυο Δελφών, την εκκίνηση διαδικασίας για την συνολική ανάπλαση της Χάρμαινας και την προστασία, συντήρηση των Ανθιβόλων. Έχουν περάσει δεκάδες χιλιάδες ευρώ από ΟΠΑΣΤΕ και Δήμο, για διάφορα θέματα, σαφώς λιγότερο σημαντικά της πολιτιστικής παρακαταθήκης της πόλης.
Το θέμα του εκθεσιακού χώρου εκκρεμεί, επίσης για χρόνια πολλά καθώς ο σήμερα εκθεσιακός χώρος ήταν λύση ανάγκης.
Το κτίριο του παλαιού Νοσοκομείου έγινε γραφεία, την στιγμή που θα μπορούσε να γίνει ένα σύγχρονο εργαστήρι τέχνης, συνεδριακός και εκθεσιακός χώρος.
Δεν θέλουμε κλειστές δομές, η πόλη χρειάζεται δημιουργία, έναν συνεχή κύκλο που φέρνει κόσμο και δημιουργεί γεγονότα, χτίζει δηλαδή σχέσεις της πόλης με την πολιτιστική εκπαίδευση, τις εκδηλώσεις, τον τουρισμό. Έτσι, μια μόνιμη έκθεση Παπαλουκά μπορεί και πρέπει να φέρει πρωτόκολλα συνεργασίας με την Καλών τεχνών, τους Αγιογράφους και τις σχολές τους, τις Πινακοθήκες της Χώρας.
Αφροδίτη Παπαθανάση