Δεν είναι έκπληξη η κατάληξη των βιαστικών επιλογών στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και των πολιτικών επιλογών πολλαπλών ταχυτήτων και ευκαιριών για τα παιδιά που δίνουν εξετάσεις, έκπληξη αποτελεί η επιλεκτική αφωνία Δήμου, Περιφερειακής Ενότητας, Περιφέρειας για τις σχετικές εξελίξεις σε Άμφισσα – Φωκίδα – Στερεά.
Σήμερα, ως δεδομένα έχουμε:
- Την ισοπέδωση τμημάτων ανά τη χώρα, αποτέλεσμα της βάσης εισαγωγής και των πολιτικών των Σχολών.
- Την καθαρά πολιτική επιλογή της κυβέρνησης της ΝΔ για την πριμοδότηση των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων και Κέντρων σε βάρος της Δημόσιας Εκπαίδευσης.
- Χαρακτηριστικό γνώρισμα η μη εισαγωγή αλγόριθμου – κατώτατης βάσης εισαγωγής για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια και Κέντρα, τη στιγμή που στους πτυχιούχους τους, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο επιπέδου προγραμμάτων σπουδών, τους αναγνωρίζονται ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τους αποφοίτους της Δημόσιας Εκπαίδευσης,
- Δηλαδή, κριτήριο «αναβάθμισης» δεν ανάγεται η εκπαιδευτική διαδικασία, άλλα μια «βάση εισαγωγής» προς μια μόνο κατεύθυνση και η οποία επί της ουσίας αναιρείται από την δυνατότητα καταβολής διδάκτρων στα Ιδιωτικά.
Προσωπικά, θεωρώ λάθος και βιαστικές τις κινήσεις του κ. Γαβρόγλου για την μετεξέλιξη των ΤΕΙ σε ΑΕΙ, αντί την ισχυρή εκπαιδευτική και οικονομική ενίσχυσή τους και τη δημιουργία δεκάδων τμημάτων ανά την επικράτεια, χωρίς ισχυρά προγράμματα σπουδών και επιστημονικό δυναμικό.
Ποτέ όμως ως τώρα ταξικές κινήσεις πολλαπλών ταχυτήτων εκπαίδευσης δεν βοηθούν χώρες, οικονομίες κοινωνίες. Η ΝΔ έχει σαφή στρατηγική μεταφοράς των υπηρεσιών Παιδείας, Υγείας σε Ιδιώτες. Για το λόγο αυτό, το Δημόσιο Σχολείο και Πανεπιστήμιο, μέσω καναλιών δυσφημείται και σαφώς υποχρηματοδοτείται. Μόνο που με κάθε σαφήνεια, σε κάθε διεθνή κατάταξη αξιολόγησης, τα Ελληνικά Δημόσια Πανεπιστήμια είναι πολύ υψηλά στις αξιολογήσεις, απέχοντας εκατοντάδες, χιλιάδες θέσεις από τα αντίστοιχα ιδιωτικά. Το ανάλογο επιχειρείται και στη Δημόσια Υγεία, λίγοι γιατροί, προβλήματα με το προσωπικό η αφήγηση της δεξιάς για τα Δημόσια Νοσοκομεία, μόνο που σε πραγματική κρίση, όπως η πανδημία, το ΕΣΥ στήριξε την κοινωνία και όχι οι ιδιωτικές κλινικές. Και αν συμβεί κάτι δύσκολο σε παιδί ή ενήλικα, στο Παίδων, στο ΚΑΤ , στο Αλεξάνδρα και στα λοιπά δημόσια νοσοκομεία θα γίνει η διακομιδή.
Έχουμε δύο κρίσιμους παράγοντες μπροστά μας, που θα καθορίσουν εξελίξεις, ελπίζουμε όχι μοιραίες, για το τμήμα του Γεωπονικού της Άμφισσας:
1) τη σαφή πολιτική επιλογή από την Κυβέρνηση της ΝΔ που θέλει να τελειώνει με περιφερειακά τμήματα, και
2) την αφωνία της τοπικής και περιφερειακής αυτοδιοίκησης α και β βαθμού για το τι θέλει τελικά η Περιφέρεια Στερεάς για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην περιοχή.
Δεν ακούμε, εδώ και μήνες , εδώ και χρόνια, για πλαίσιο, διεργασίες και σχεδιασμό για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, την επαγγελματική και τεχνική, την εκπαίδευση των ειδικών ομάδων και την αγροτική και κτηνοτροφική εκπαίδευση στη Περιφέρεια. Γίνονται πυροτεχνήματα παραμονές εκλογών είτε για Πανεπιστήμιο, είτε για αναβαθμίσεις σχολών, τα οποία πυροτεχνήματα καίγονται δυο βδομάδες μετά τις εκλογές.
Έχει χάσει η Κρήτη από το Ίδρυμα Τεχνολογίας Έρευνας ; Έχει χάσει η Πάτρα και η Αχαΐα από τα κέντα καινοτομίας και το Πανεπιστήμιο;
Η Στερεά είναι από τις λίγες Περιφέρειες στη Χώρα που δεν έχουν ισχυρό Πανεπιστήμιο, με Ερευνητικό Κέντρο, με μεταπτυχιακά και διδακτορικά που μπορούν να δημιουργήσουν μεγάλες υπεραξίες για την πρωτογενή παραγωγή, την περιβαλλοντική προστασία και τη μεταφορά καινοτομίας στη μεταποίηση και τις μικρές επιχειρήσεις. Σε όρους αναπτυξιακούς, αυτό είναι και απαράδεκτο και ισχυρός ανασταλτικός παράγοντας στο σήμερα και το αύριο.
Εδώ και δύο χρόνια, με δεδομένες τις θέσεις και ανακοινώσεις της ΝΔ, όλοι ήξεραν, βουλευτές και αυτοδιοικητικοί και εμείς μαζί τους ως κοινωνία, τι θα γίνει με ένα τμήμα στην Άμφισσα, ουσιαστικά αδύναμο. Και το σημαντικότερο, χωρίς κανείς να το στηρίζει. Γράψαμε πολλές φορές για την ανάγκη ουσιαστικής καθημερινής συνεργασίας της περιοχής και των Αιρετών με το Γεωπονικό. Την ένταξη του Πανεπιστημίου σε αναπτυξιακά έργα και μελέτες της Περιφέρειας, τη συζήτηση για ποιο πρόγραμμα σπουδών μπορεί να ισχυροποιήσει όσο το δυνατόν καλύτερα το Τμήμα. Τίποτε από αυτά, δουλειά βάσης, ουσίας, δεν έγινε.
Περιμένει η τοπική κοινωνία δύο χρόνια για να ακούσει τώρα το παιχνίδι του blame game, να βλέπει Δήμο και Αντιπεριφέρεια να μην λαμβάνουν εδώ και βδομάδες θέση, ώστε να πάρει την ευθύνη της κατάστασης ο Βουλευτής και κανείς να μη θέτει ουσιαστικά από το πολιτικό δυναμικό της Περιφέρειας τι πρέπει συνολικά η Στερεά να διεκδικήσει στο πεδίο της Γνώσης. Χωρίς τη γνώση και τη μεταφορά των τεχνολογικών εξελίξεων και καινοτομιών από τα εργαστήρια στις κοινωνίες και την αγορά, περιοχές, κοινωνίες μένουν πίσω. Αποκόπτονται από τις ιδέες ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε καλύτερα συστήματα και ακόμη χειρότερο στερούνται το όφελος από την αντιπαράθεση ιδεών, απόψεων. Αν η λέξη «λιμνάζουμε» μας είναι γνωστή, σκεφτείτε γιατί εδώ, Στερεά, Φωκίδα, αυτή η στασιμότητα.
Το Τμήμα της Άμφισσας για να σωθεί πρέπει να φύγει από την αντίληψη των διορθωτικών ανά δύο χρόνια κινήσεων μπροστά σε κρίση. Να ενταχθεί σε ένα συνολικό αναπτυξιακό σχεδιασμό της Περιφέρειας, ως Τμήμα που θα μπορούσε, με αλλαγή προγράμματος σπουδών, να συνδέσει τις νέες τεχνολογίες και την έρευνα με την αγροτική παραγωγή. Να έχει θεματικά αντικείμενα για την ποιότητα του εδάφους, με τα ανάλογα εργαστήρια. Να έχει θεματικά για τις τεχνολογίες ορθής χρήσης πόρων και υδάτων, να προσφέρει ως κόμβος γνώσης πληροφορίες και εκπαιδευτικά προγράμματα στον πρωτογενή τομέα.
Τα πράγματα δεν είναι και δεν θα είναι εύκολα αν πολιτικά πρόσωπα, είτε κρύβονται για να πάει η ευθύνη σε άλλους, είτε κρύβονται πίσω από το διαρκές «κατηγορώ».
Ολόκληρη Περιφέρεια και δεν υπάρχει ΣΑΦΗΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ για ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, τριτοβάθμια, τεχνική και επαγγελματική, εκπαίδευση κτηνοτρόφων και αγροτών. Αυτός είναι ο πυρήνας του προβλήματός μας. Γιατί κανείς, όσες πολιτικές ιδεοληψίες και αν κουβαλά, δεν τολμά να αγγίξει το Πολυτεχνείο Κρήτης και το ΙΤΕ, το Μετσόβιο, ή το Πανεπιστήμιο στην Πάτρα.
Εδώ υπάρχει πρόβλημα.
Ας δούμε συνολικά τι θέλουμε στη Στερεά και ότι δεν κάνουν όσοι υποχρεούνται, θα το κάνει η κοινωνία που αγωνιά.
Αφροδίτη Παπαθανάση